:: دوره 11، شماره 1 - ( 3-1397 ) ::
جلد 11 شماره 1 صفحات 72-57 برگشت به فهرست نسخه ها
ارزیابی خطرزایی دو گیاه مهاجم سنبل آبی (Eichhornia crassipes (Mart.) Solms.) و آمبروزیا (Ambrosia psilostachya DC.) در استان گیلان
سمیه تکاسی* ، سیما سهرابی ، ابراهیم کازرونی منفرد
استادیار بخش تحقیقات گیاهپزشکی، مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی استان گیلان، سازمان تحقیقات آموزش و ترویج کشاورزی، رشت، ایران
چکیده:   (3447 مشاهده)
اخیرا دو گونه گیاهی جدید در استان گیلان به­‌عنوان گیاه مهاجم گزارش شده­اند، سنبل‌آبیEichhornia crassipes (Mart.) Solms و آمبروزیا .Ambrosia psilostachya DC که در سرتاسر جهان به‌دلیل اثرات زیست محیطی که دارند، بسیار شناخته شده­‌اند. سیستم ارزیابی خطر علف‌هرز، گیاهان هرز را بر اساس ویژگی‌های گیاه‌شناسی، اثرات زیست‌محیطی و میزان پراکنش آن‌ها برای برنامه‌ریزی‌های مدیریتی آن­ها رتبه‌بندی می‌کند. در این سیستم ارزیابی، یکسری سوالات استانداری در مورد ویژگی‌های گیاه‌شناسی، اثرات زیست محیطی و میزان گسترش آن­ها وجود دارد که با پاسخ­گویی به آن­ها و بر اساس امتیاز نهایی برای هر علف‌هرز، سه پیشنهاد ارائه می‌شود: 1- رد یا عدم اجازه حضور علف‌هرز مهاجم و پیشگیری از ورود و یا ریشه‌کنی آن علف‌هرز، 2- ارزیابی بیشتر در مورد آن گیاه و اثبات کم­خطر بودن آن علف‌هرز و 3- قبول حضور آن گیاه مهاجم در آن منطقه، که بر اساس این موارد تصمیم‌گیری‌های لازم اتخاذ می‌شود. در این بررسی ارزیابی خطرزایی دو گونه علف‌هرز مهاجم سنبل‌آبی و آمبروزیا در استان گیلان مورد مطالعه قرار گرفت. بر اساس سیستم نمره‌دهی و ارزیابی انجام شده، علف‌هرز آمبرزیا با نمره 175/2 خطرزایی بالایی داشته که باید برای جلوگیری از گسترش آن اقدامات سریعی صورت گیرد و در رتبه­ی بعدی سنبل آبی نیز با نمره 116/66 جزء علف‌های‌هرز با ریسک بالا قرار گرفت.

واژه‌های کلیدی: علف‌هرز مهاجم، ارزیابی خطرزایی علف‌هرز، پراکنش علف‌هرز، گیاه غیربومی، گونه‌ مهاجم
متن کامل [PDF 1004 kb]   (1426 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: تخصصي
دریافت: 1397/2/10 | پذیرش: 1397/3/13 | انتشار: 1397/12/13


XML   English Abstract   Print



بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.
دوره 11، شماره 1 - ( 3-1397 ) برگشت به فهرست نسخه ها