در انتهای سال ۲۰۱۸ میلادی ۲۸ کشورجهان در مساحتی بیش از ۱۹۷.۱ میلیون هکتار از اراضی زراعی خود را به کشت محصولات تراریخته اختصاص دادند. با وجود توسعه بی‌سابقه سطح زیر کشت محصولات تراریخته که نشان از رضایت مصرف‌کنندگان و برتری تولید برای کشاورزان و فواید اقتصادی و به‌ویژه زیست‌محیطی برای کشورها دارد اما برخی مخالفت‌ها با تولید و مصرف این نوع محصولات در جهان گزارش شده است که دارای انگیزه‌ها و جهت‌گیری‌های مختلفی هستند. برخی از این مخالفت‌ها با انگیزه‌های به ظاهر مذهبی صورت می‌پذیرد. مذاهب و مکاتب مذهبی هم از عوامل اصلی و بنیادین در ایجاد و پیشرفت تمدن‌ها و هم در مواردی عامل اضمحلال آن‌ها بوده‌اند. با پیروزی انقلاب اسلامی، توجه به رشد و تعالی در عرصه‌های علمی با جهش در خور تحسین مجامع جهانی مواجه بوده است. رهبری نظام هیچ فرصتی را برای هدایت جامعه خود به سمت کسب علم و فتح قله‌های رفیع علم و فناوری، و ترغیب جوانان برای دانش‌اندوزی از دست نداده است. یکی از ابعاد رشد علمی، مهندسی ژنتیک در کشاورزی و دستیابی به فناوری تولید ملی محصولات تراریخته است که همچون سایر کشورهای دنیا از زمان پیدایش آن در ایران نیز دستخوش نقدهایی به ظاهر دینی و علمی قرارگرفته است. در حال حاضر محصولات تراریخته جزو اقلام اصلی وارداتی به کشور را تشکیل می‌دهند. این پژوهش با استفاده از روش کتابخانه‌ای، مطالعه اسنادی و تحلیل محتوا با بهره‌مندی از الگوی ارتقای سرمایه مذهبی در ایران، بر اساس روش کیفی (گرندد تئوری) به بررسی رویکرد اسلام در مورد کسب علم، توسعه و پیشرفت علمی و همچنین مواجهه با فناوری‌های نو، به‌عنوان بعضی از مؤلفه‌های سرمایه مذهبی، پرداخته است. نتایج تحقیق حاکی از آن است که منتقدین این محصولات ادله علمی و فقهی معتبری در مورد زیان‌بار بودن این محصولات ارائه نداده‌اند و در نهایت عمل به رویکرد دینی در پذیرش فناوری‌های نو، باعث بازتولید سرمایه مذهبی در ایران می‌شود.
