استادیار میکروبیولوژی، دانشکده زیست شناسی، دانشگاه الزهرا، تهران، ایران
چکیده: (2793 مشاهده)
آلودگی محیط با پلاستیک و فلزات سنگین ازچالش‌های بزرگ قرن است. زباله‌های الکترونی باعث افزایش فلزات سنگین و پلاستیک در محیط می‌شوند که تهدیدگر زندگی موجودات هستند و حذف آنها از محیط ضروری است. روش‌های دفع مانند دفن و سوزاندن به محیط آسیب وارد می‌کند. فلزاتی مانند طلا و نقره، بازیافت زباله‌های الکترونی را ضروری می‌سازد اما به دلایل اقتصادی، استفاده از جایگزین ضروری است. هدف این مقاله معرفی بیولیچینگ به‌عنوان روش بازیافت زباله است که برای حذف فلزات سنگین و تولید نانوذرات استفاده می‌شود. در انتها به کاربرد این نانوذرات در تصفیه‌ی آب و تجزیه‌ی میکروپلاستیک اشاره شد. تبدیل فلزات غیرمحلول به محلول توسط میکروارگانیسم را بیولیچینگ می‌گویند.
باکتری‌های Chromobacterium violaceum، Pseudomonas، Sulfobacillus thermmosulfidooxidansو Acidiphilium acidophilumطلا ، نقره، نیکل و مس را از زباله‌های الکترونی بیولیچ می‌کنند. Aspergillus niger، Penicillium simplicissimum، Aspergillus fumigatusو Aspergillus flavusکه با بیولیچ مس، سرب، نیکل و آلومینیوم، اسیدآلی تولید می‌کنند. Morganella نانوذرات مس را تولید می‌کند. نوع میکروارگانیسم، اندازه ذرات، دما و pHروی این پروسه اثرگذار است. بیولیچینگ جایگزین سایر روش‌های بازیافت زباله الکترونی است. تصفیه‌ی آب و تجزیه‌ی فوتوکاتالیستی میکروپلاستیک‌ها از کاربردهای نانوذرات تولیدشده، هستند.
