TY - JOUR T1 - Bioleaching for Nanoparticle Production as a Solution for Environmental Pollution TT - بیولیچینگ برای تولید نانوذرات به‌عنوان راه‌حلی برای آلودگی‌های محیطی JF - Journal-of-Biosafety JO - Journal-of-Biosafety VL - 13 IS - 3 UR - http://journalofbiosafety.ir/article-1-382-fa.html Y1 - 2020 SP - 61 EP - 70 KW - Biosafety KW - Nanoparticle Producing Bacteria KW - Bioleaching KW - Heavy Metals KW - Microplastic N2 - آلودگی محیط با پلاستیک و فلزات سنگین ازچالش‌های بزرگ قرن است. زباله‌های الکترونی باعث افزایش فلزات سنگین و پلاستیک در محیط می‌شوند که تهدیدگر زندگی موجودات هستند و حذف آنها از محیط ضروری است. روش‌های دفع مانند دفن و سوزاندن به محیط آسیب وارد می‌کند. فلزاتی مانند طلا و نقره، بازیافت زباله‌های الکترونی را ضروری می‌سازد اما به دلایل اقتصادی، استفاده از جایگزین ضروری است. هدف این مقاله معرفی بیولیچینگ به‌عنوان روش بازیافت زباله است که برای حذف فلزات سنگین و تولید نانوذرات استفاده می‌شود. در انتها به کاربرد این نانوذرات در تصفیه‌ی آب و تجزیه‌ی میکروپلاستیک اشاره شد. تبدیل فلزات غیرمحلول به محلول توسط میکروارگانیسم را بیولیچینگ می‌گویند. باکتری‌های Chromobacterium violaceum، Pseudomonas، Sulfobacillus thermmosulfidooxidans و Acidiphilium acidophilum طلا ، نقره، نیکل و مس را از زباله‌های الکترونی بیولیچ می‌کنند. Aspergillus niger، Penicillium simplicissimum، Aspergillus fumigatus و Aspergillus flavus که با بیولیچ مس، سرب، نیکل و آلومینیوم، اسیدآلی تولید می‌کنند. Morganella نانوذرات مس را تولید می‌کند. نوع میکروارگانیسم، اندازه ذرات، دما و pH روی این پروسه اثرگذار است. بیولیچینگ جایگزین سایر روش‌های بازیافت زباله الکترونی است. تصفیه‌ی آب و تجزیه‌ی فوتوکاتالیستی میکروپلاستیک‌ها از کاربردهای نانوذرات تولیدشده، هستند. M3 ER -