بیوتکنولوژی کشاورزی، دانشگاه شهید بهشتی، دانشکده فناوری نوین و مهندسی انرژی، تهران، ایران
چکیده: (4071 مشاهده)
گیاهان یکی از ذخایر ارزشمند ژنتیکی جهان محسوب میشوند. پیش بینی میشود که بیش از ۱۵ تا ۴۰ درصد گونههای زنده، در سال ۲۰۵۰ انقراض پیدا خواهند کرد.مطالعات در مورد گونههای در حال انقراض و حفظ ذخایر ژنتیکی در دنیا، از سال ۱۹۶۰ بهطور بسیار جدی مطرح شد. به طوریکه سازمانهای بین المللی در این راستا تشکیل شدند. این سازمانها اقداماتی برای حفظ این گونه ها از جمله تشکیل بانکهای ژن گیاهی، تعیین مناطق حفاظت شده جهت حفظ ذخایر ژنتیکی و کاشت گونههای در حالانقراض در باغهای گیاهشناسی را پیشنهاد کردند. اما مهندسی ژنتیک به عنوان روشی جدید و ابزاری سریع و کارآمد برای نجات گونه های در حال انقراض مطرح شد که این روش امکان جداسازی ژنهای مقاومت به تنش های زیستی و غیر زیستی از موجودات مختلف را فراهم کرده و با انتقال آنها به گونه های در حال انقراض، آنها را مقاوم به شرایط نامساعد محیطی کرده و باعث جلوگیری از انقراض آنها شده است. هدف از این مقاله، بررسی نقش تراریخته در حفظ و نگهداری گونه های در معرض انقراض و همچنین افزایش تنوع زیستی است.