دانشجو دکتری بیوتکنولوژی کشاورزی، دانشکده علوم زیستی، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران
چکیده: (3852 مشاهده)
پپتیدهای ضدمیکروبی جزء سیستم دفاعی گیاهان هستند. آنها در تمامی اندامهای گیاهی و در دامنه وسیعی از گونههای گیاهی وجود دارند و اثرهای ضدمیکروبی آنها در برابر بیمارگرهای گیاهی و همینطور بیمارگرهای انسانی، ویروسها، باکتریها، قارچها، پروتوزوآها، انگلها و سلولهای سرطانی اثبات شده است. بنابراین این پپتیدها ترکیبهای آنتیبیوتیک نوید بخشی با کاربردهای مهم در بیوتکنولوژی دارویی هستند. پپتیدهای ضدمیکروبی گیاهان بر اساس خصوصیات کلی از قبیل شارژ مثبت، حضور باندهای دیسولفیدی در چندین خانواده گروهبندی میشوند. اغلب پپتیدهای ضدمیکروبی طبیعی طولی بین10 تا 50 آمینواسید دارند، اندازه آنها از 2 تا 9 کیلودالتون است که شارژ مثبت دارند، و حاوی آمینواسیدهای به شدت آبگریز هستند و اغلب ساختار مارپیچ (هلیکال) دارند. مجموعه پپتیدهای ضدمیکروبی که توسط گیاهان سنتز میشوند طبق هومولوژی توالی آمینواسیدی شامل دفنسینها، تیونینها، پروتئینهای انتقالدهنده لیپید، سیکلوتیدها، اسناکینها و پروتئینهای شبه هووین هستند. پپتیدهای ضدمیکروبی گیاهان پتانسیل بالایی در مراقبتهای بهداشتی و کشاورزی بهعنوان آنتیبیوتیکی طبیعی و جایگزینی برای مواد شیمیایی جهت محافظت انسان، گیاهان یا حیوانات در برابر بیماریها دارند.
kordi M, salami R, farrokhi N, khan makou F. A Review of Plant Antimicrobial Peptides and Their Application in Biotechnology. Journal of Biosafety 2019; 12 (3) :75-90 URL: http://journalofbiosafety.ir/article-1-321-fa.html
کردی معصومه، سلامی رباب، فرخی ناصر، خان ماکو فرانک. مروری بر پپتیدهای ضدمیکروبی گیاهی و کاربردشان در بیوتکنولوژی. فصلنامه علمي ايمني زيستي. 1398; 12 (3) :75-90