|
امنیت زیستی
|
غفار خضری*   ، ابراهیم دورانی علیائی |
| گروه به‌نژادی و بیوتکنولوژی گیاهی، دانشکده کشاورزی دانشگاه تبریز، تبریز، ایران |
|
|
چکیده: (4968 مشاهده) |
| خطرهای زیستی در دو دسته خطرات امنیت زیستی و خطرات ایمنی زیستی قرار داده می‌شوند. امنیت زیستی به‌عنوان مجموعه‌ای از اقدامات پیشگیرانه برای کاهش خطرات زیستی مانند شیوع بیماری‌های عفونی و مسری در انسان و دام، بیماری‌های محصولات کشاورزی، جلوگیری از انتقال آفات قرنطینه شده و گونه‌های بیگانه مهاجم قلمداد می‌شود. امنیت زیستی آزمایشگاه‌های علوم زیستی، مهم‌ترین زیرمجموعه امنیت زیستی به شمار می‌رود. انتشار میکروب آنتراکس در آمریکا و ویروس پا و دهان در انگلستان نمونه‌هایی از عدم رعایت اصول امنیت زیستی است. قطعنامه های 1540 شورای امنیت در سال 2004 و قطعنامه 29/58 مجمع جهانی بهداشت در سال 2005، از اقدامات بین‌المللی در خصوص تصویب رعایت اصول امنیت زیستی است. عدم هماهنگی سیاستمداران و دانشمندان علوم زیستی، عدم تصویب قوانین درست، مدیریت ضعیف، عدم آموزش کافی به کارکنان و تکنسین‌ها، عدم گزینش صحیح کارکنان و دانشمندان و تولید ارگانیسم‌های de novo خطرناک از طریق جهش‌زایی مستقیم توسط تروریست‌ها، از مهم‌ترین چالش‌های پیش روی امنیت زیستی است. امنیت زیستی در ایران نه‌تنها در اولویت قرار ندارد، بلکه مباحثی مانند خطر مهندسی ژنتیک (گیاهان تراریخته) در اولویت قرارگرفته که به‌صورت ناعادلانه و بدون اطلاع و آگاهی کافی در خصوص احتمال خطر این گیاهان اظهارات نامستندی ارائه می‌شود، درصورتی‌که تمام مباحث مطرح در این زمینه، در بحث پیش‌بینی احتیاطی مطرح است. |
|
| واژه‌های کلیدی: خطرات زیستی، چالش‌های امنیت زیستی، بیوتروریسم، امنیت زیستی آزمایشگاه، قوانین بین‌المللی امنیت زیستی |
|
|
متن کامل [PDF 564 kb]
(4264 دریافت)
|
موضوع مقاله:
تخصصي
دریافت: 1393/7/8 | پذیرش: 1396/7/22 | انتشار: 1397/12/15
|
|
|
|
|
|
|
| ارسال پیام به نویسنده مسئول |
|
|
|
| ارسال نظر درباره این مقاله |
|
|
|
