محدودیتهایی مانندطولانی بودن روند بهنژادی و بازده پایین اصلاح صفات، کارایی روشهای سنتی اصلاح ژنتیکی درختان جنگلی را کاهش داده است. در این شرایط، استفاده از فناوریهای نوین زیستی ضروری است. این مقاله به معرفی رویکردهایی مانند دستورزی ژنتیکی با استفاده ازآگروباکتریوم، تفنگ ژنی، نانوذرات، سامانه ویرایش ژنوم CRISPR/Cas و آپتامرهای پپتیدی میپردازد. برخی از این فناوریها، از جمله ویرایش تکباز و خاموشی ژن القاشده با اسپری (SIGS)، امکان اصلاح دقیق را بدون وارد کردن دیانای خارجی فراهم کردهاند. این ابزارها بهمنظور افزایش مقاومت درختان نسبت به تنشهای زیستی و غیرزیستی مانند آفات، بیماریها، خشکی، شوری و سرما توسعه یافتهاند. در کنار مزایا، چالشهایی مانند ارزیابی ایمنی زیستی، حفظ پایداری صفات در محیط طبیعی و نیاز به زیرساختهای تخصصی نیز مطرح است. بهکارگیری هدفمند این فناوریها میتواند در حفاظت از تنوع زیستی، بازسازی جنگلها و مقابله با تغییرات اقلیمی، بهویژه در زیستبومهای آسیبپذیر، نقش مؤثری ایفا کند.