در دهه‌های اخیر، مهندسی ژنتیک و انتقال ژن به گیاهان نقش مهمی در توسعه به‌نژادی گیاهان زراعی از طریق انتقال ژن‌های مفید و یا خاموش کردن ژن‌های درونی یک گیاه داشته است. در سال‌های اخیر، استفاده از موجودات تراریخته از جمله گیاهان تراریخته در جهان بشدت توسعه یافته است. گیاهان برای صفات مختلفی از جمله تحمل به علف‌کش، مقاومت به آفت، تحمل به تنش‌ها و بهبود صفات تغذیه‌ای مورد دست‌ورزی ژنتیکی قرار می‌گیرند. پذیرش جهانی این گیاهان در سال‌های اخیر به طور مداوم رو به افزایش بوده است. از اولین کشت تجاری گیاهان تراریخته در سال 1996 تا کنون سطح زیر کشت این گیاهان به طور پیوسته رو به افزایش بوده است به گونه‌ای که از 5/1 میلیون هکتار در آن سال به حدود 2010 میلیون هکتار در سال 2024 رسیده است. نتایج نشان می‌دهند که چهار گیاه اصلی تراریخته‌ی پنبه، سویا، ذرت و کلزا، به ترتیب بیشترین پذیرش جهانی را دارند؛ امروزه، نزدیک به 80 درصد پنبه کشت شده در جهان تراریخته است. این گیاهان توسط بیش از 18 میلیون کشاورز در 28 کشور کشت می‌شوند. این مقاله به بررسی وضعیت گیاهان ترایخته در طی زمان می‌پردازد.