|
دورنمای موفقیت در مهار رشد باکتری‌های مقاوم به چند دارو با پارومومایسین
|
مهسا عی قرلو   ، علی محمدی ، اکرم صادقی* |
| استادیار ژنتیک مولکولی، بخش بیوتکنولوژی میکروبی، پژوهشگاه بیوتکنولوژی کشاورزی ایران، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، کرج، ایران |
|
|
چکیده: (2306 مشاهده) |
استرپتومایسس (Streptomyces) مهمترین جنس باکتریایی شناخته‌شده در تولید ترکیبات ثانویه آنتی‌بیوتیکی است. با در نظر گرفتن سرعت گسترش مقاومت باکتریایی اهمیت بررسی ترکیبات کمتر استفاده‌شده بیشتر می‌شود. آمینوگلیکوزیدها با اثر در فرآیند پروتئین‌سازی موجب اختلال در عملکرد میکروارگانیسم هدف می‌شوند. پارومومایسین از آمینوگلیکوزیدهایی است که بر طیف وسیعی از باکتری‌های گرم مثبت، گرم منفی و تک‌یاخته‌ها اثرگذار است. امروزه این آنتی‌بیوتیک بیشتر در درمان لیشمانیوز احشایی کاربرد دارد. مولد اصلی پارومومایسین S. rimosus NRRL 2455 است. مصرف این آنتی‌بیوتیک در دوزهای بالا موجب بروز عوارض گسترده در قلب، کلیه و سیستم شنوایی می‌شود اما در دوزهای پائین و به همراه دیگر انواع آنتی‌بیوتیک‌ها بر اثر هم‌افزایی عملکرد قابل‌توجهی در مهار رشد باکتری‌های مقاوم به چند دارو یا MDR نشان می‌دهد. با توجه به این اطلاعات، شناخت عوامل مؤثر در افزایش تولید و شناخت ارتباط بین ساختار وعملکرد این آنتی‌بیوتیک اهمیت پیدا می‌کند. هدف این مطالعه گردآوری اطلاعات مفید و به‌روز در مورد پارومومایسین، شرایط تولید و اهمیت این آنتی‌بیوتیک در درمان عفونت‌های باکتریایی MDR است. |
|
| واژه‌های کلیدی: استرپتومایسس، آمینوگلیگوزید، بهینه‌سازی، پارومومایسین، مقاومت دارویی |
|
|
متن کامل [PDF 1389 kb]
(436 دریافت)
|
نوع مطالعه: كاربردي |
موضوع مقاله:
تخصصي
دریافت: 1399/9/28 | پذیرش: 1399/11/8 | انتشار: 1399/11/30
|
|
|
|
|
|
|
| ارسال پیام به نویسنده مسئول |
|
|
|
| ارسال نظر درباره این مقاله |
|
|
|
