دانشیار، دانشکده کشاورزی، دانشگاه ارومیه، آذربایجان غربی، ایران
چکیده: (1471 مشاهده)
بهره‌گیری از تنوع ژنتیکی برای تولید ارقام جدید ضروری است. دراین تحقیق تنوع ژنتیکی، ساختار جمعیت و عدم تعادل پیوستگی در سطح ژنوم (LD) 107 لاین، رقم و توده بومی دیم و آبی با نشانگرهای SNP بررسی شد. تعداد 14943 نشانگر برای برآورد شاخص تنوع ژنی شانون (I)، نئی (H)، محتوای اطلاعات چندشکلی (PIC)، شاخص تثبیت (Fst)و تجزیه مؤلفه‌های اصلی (PCA)، استفاده شدند. مقادیر I و H، 0/74 و 0/336 بود. میانگین کل PIC، 0/34 و برای جو شش و دو ردیفه به ترتیب 0/367 و 0/178 بود. تجزیه PCA سه زیرجمعیت را شناسایی کرد که زیرجمعیت‌های 1 و 2 با میانگین مقدار PIC، 0/38 و 0/29 به ترتیب نسبت به زیرجمعیت 3 (0/09) متنوع‌تر بودند. میانگین Fst، 0/381 بود. زیرجمعیت‌های 1 و 3 به ترتیب بیشترین (0/379) و کمترین (0/040) تنوع ژنتیکی زیرجمعیت‌ها را داشتند. میانگین LD برای جوهای دو ردیفه بیشتر از شش ردیفه بود. جوهای شش ردیفه آبی و توده‌های بومی بیشترین تنوع ژنتیکی و دو ردیفه‌های دیم کمترین تنوع ژنتیکی و بیشترین LD را نشان دادند. ساختار جمعیت مربوط به تعداد ردیف سنبله و آبی و دیم بودن جوها بود. این ژنوتیپ‌ها می‌توانند در یافتن ارتباط صفت - نشانگر در برنامه اصلاحی جو استفاده شوند.
Ahakpaz1 F, Bernosi I, Abdollahi Mandoulakani B, Golkari S, Jafarzadeh J, Udupa S. Assessment of Genetic Diversity and Population Structure of Barley Breeding Lines and Landraces Using SNP Markers. Journal of Biosafety 2022; 14 (4) :113-134 URL: http://journalofbiosafety.ir/article-1-450-fa.html
آهکپز فرهاد، برنوسی ایرج، عبدالهی مندولکانی بابک، گلکاری صابر، جعفرزاده جعفر، یودوپا سریپادا. ارزیابی تنوع ژنتیکی و ساختار جمعیتی توده‌های بومی و لاین‌های اصلاحی جو با استفاده از نشانگرهای SNP. فصل‌نامه علمي ايمني زيستي. 1400; 14 (4) :113-134
